گذشته که حالم را گرفته است! آینده که حالی برای رسیدنش ندارم!

حال هم حالم را به هم میزند!

چه زندگی شیرینی...!

صبرت که تموم شد رفتی ولی نمیدونستی تازه معرفت از اینجا شروع میشه!!!!!

تاوان حرفهایی که نمیزنم و بغض هایی که فرو میدهم موهای سفیدی است که لابه لای موهایم دارم.

حواست هست خدا!؟

صدای هق هق گریه ام از همون گلوئی میاد که تو میگفتی از رگش به من نزدیکتری!

گاهی باید بی رحم بود، نه با دوست نه با دشمن!!!

با خودت و چه بزرگت میکند آن سیلی که خودت می خوابانی بر صورتت...